Neslihan Nur Türk

Birer hanım olarak da hakîkatlerimiz var. Bir kardelen çiçeği gibi narin, hassas, duygulu, azimli ve çekici olmak gibi… Fakat yüce Allah azze ve cellenin bize hediye ettiği bir vasıf var ki, son derece kıymetli: Annelik. Dikkatle baktığımızda, fıtratımızdaki tüm özelliklerin, iyi anne olabilmemiz için verildiğini görürüz. Şefkatin, sabrın ve sevginin kalbimizde bu kadar yoğun olması, bir insanı lâyıkıyla yetiştirebilmemiz için…
Eğer, anneliğin erişilmesi en zor kariyer olduğunu unutmamışsak, ne güzel. Evet. Ulaşılması en zordur, zira sadece Allah’ın lûtfetmesiyle mümkün olur. Hiçkimse, kendi çabalarıyla anne olmaz. Bir hanımın mutluluğu, anne olduğunda kemâl bulur. Yaratılış gayesine uygun bir hayatı benimseyen her kadın, anne olduğunda bir nevi taçlanır.

Burada, önemine binâen şu uyarıyı yapmak gerekir: “Çocuk yapılmaz, yaratılır!”

Bir insanın, bir başka insanı yapması söz konusu olamaz. “Çocuk yapacak mısın?” sorusu, pek yaygın olan, son derece yanlış bir ifâdedir. İnsan, Allah’ın yarattığı son derece muazzam bir varlıktır.

Kendinden böylesine habersiz olan insanın, tutup da “ben çocuk yaptım!” demesi, elbette abesle iştigaldir.

Şimdi tekrar edelim: Anne, Allah’ın izniyle, bir insanın dünyaya sevkine vesile olan kadındır.

Eğer bebek, yapılabilen bir şey olsaydı, her isteyenin, istediği kadar çocuk sahibi olması gerekirdi. Hâlbuki durum böyle değil. Bu mevzuda, dört ayrı durumla karşı karşıyayız:
İnsan ister, Allah Teâlâ verir:

Anne ve baba, çocukları olmasını

ister ve Allah’ın râzı olduğu şekilde, gereğini yaparlar. Allah da bir çocuk lûtfeder. Böyle olunca insan, “Allah lûtfetti” demeyi unutabilir ve “kendim yaptım” zannına kapılabilir. İstediğini elde etmek, zâhiren nîmet gibi görünse de esasen bir “benlik” imtihanıdır.

İnsan ister, Allah Teâlâ vermez:
Anne ve baba, çocukları olmasını ister ve Allah’ın râzı olduğu şekilde gereğini yaparlar; fakat çocukları olmaz. Bu durumda insan, kendini aşan bir durumla karşı karşıya olduğunu ve dileğinin, ancak Allah Azze ve Celle de dilerse gerçekleşebileceğini fark eder. Zâhiren zor olsa da neticesi îtibârıyla, insana aczini bildirmesi açısından, pek hayırlı bir imtihandır.

Mânevi Açıdan:
Mânevi anne: Bir annede bulunması gereken şefkat, merhamet ve sevgi duygusuyla birlikte, bir bebeğin, maddî manevî bakımını üstlenen ve her türlü ihtiyacının giderilmesi ile meşgul olan kadındır.