Anar

Vaxtı bu sayaq aldatmaq mümkündürmü?

Sahil qarış-qarış parçalanmış, bölünmüş, paylanmışdı, okean isə sərhədsiz, azad idi...

kirpikləri elə qaldırırdı, elə bil qədim bir kitabın ağır səhifəsini açır və o kirpiklər Təhminənin sifətinin tən yarısına kölgə salırdı

Hər gün səni görəcəkdim, fikirləşəcəkdim ki, daha mənimki deyilsən.

“Məgər mən haçansa səninkiydim ki, indi daha səninki deyiləm”

Axı Təhminə onu hey məzəmmət edirdi ki, həssas deyilsən, zərif deyilsən, qadınla kişi münasibətlərinin bütün incəliklərini duya bilmirsən. Hiss edə bilmirsən ki, bu əlaqələr nəylə düyünlənir və nədən qırıla bilər...

İndi Zaur ona məhrəmliklə açılmış bu sirri şapalaq kimi çırpmışdı Təhminənin üzünə.

bir qəlbdən min qəlbə aşiq olmuşuq bir-birimizə.

tamamilə tutumsuz, içi boş sözləri tələffüz edir, bu sözlərin dalında duran duyğuların heç birini həqiqətdə yaşamadan deyir.

tükü-tükdən seçərdi Təhminə