Hayatım yüktü. Hasretim ölümdü. Ruhum feryat ediyordu. Bir nefes, bir ses arıyordum.
Beni bir rüya getirdi sana. Hep yazdım. Hep yazdın. Usanmadın. Bıkmadın. Sabrettin.
Şimdi daha iyiyim. Kuşkulardan, kuruntulardan kurtuldum. Kalbim nefes aldı. Yeni bir hayata uyandım. Bir umut yeşerdi ruhumda. Derdimi anladım. Devasını biliyorum.
Bir ayna koydun önüme. Beni bana gösterdin. Takılıyordum, engelleri kaldırdın. Rahmet elinde kalem gibiydin.
Fakat yetti. Onunlayım artık. Senin yerine ona anlatıyorum derdimi. Senli benliyiz. “Rabbim!” diyorum. “Söyle ey kulum!” diyor. Böyle hissediyorum.
