Söğütlü Jandarma Onbaşı Ali’nin Milli Mücadele Anıları

Düşman topraklarımızı işgal ediyor. Türk askeri düşmandan cesurdur. Fakat bunlar cepheden kaçıyorlar, arkadaşlarını cephede yalnız bırakıyorlar. Cephede ölenler şehit, sağ kalanlar gazi olacaktır. Şimdi bunları burada vurdurup, etlerini köpeklere verdireceğim…’’ dedi.

Yüzbaşı Hüsnü Efendi, jandarmalara silah doldur emrini verdi. Mekanizmalar şakırdıyordu. Bu arada Binbaşı Tahir Bey, Mehmet Bey’e doğru yönelerek, “Bunları bana bağışla, bunlar bir hata yapmışlardır, inanıyorum ve bunlara kefilim ki, cepheye dönerlerse birer aslan kesileceklerdir” dedi. Bunu cesaret alan köylülerin yaşlıları da Mehmet Bey’in yanına gelerek, aflarını talep ediyor hatta yalvarıyorlardı.

Mehmet Bey, firarilere şöyle bir baktı, hepsi “Ne olur” diye gözüne bakıyorlardı. Mehmet Bey, önce Binbaşı Tahir Bey’e, sonra da yaşlı köylülere bakarak; “Peki siz kefilseniz ben de affedebilirim’’ dedi. Yüzbaşı Hüsnü Bey’e dönerek ‘’Bunlara ikişer tayin verin, cepheye ayrı ayrı fırkalara gönderin” dedi.

Bu söz üzerine ortalık ana baba gününe dönmüş, hem köylüler hem de firariler sevinçten ağlıyorlardı. Hatta bazılar “Biz tayin mayin istemiyoruz, hemen cepheye gitmek istiyoruz’’ dediler.

Bu olay, cephedeki firari sayısını iyice azaltmıştı. Çünkü geriye kaçanlara ölüm vardı, bunun en güzel örneği de kurşuna dizilen üç asker olmuştu.

Söğüt’te birinci taburun (Gündüzbey Taburu) teşkili sırasında Arık Ahmet’in yaylı arabasıyla İnegöl’e bir heyet gönderilmiş, asker takviyesi istendiyse de İnegöl’den bu teklif kabul edilmemiştir.

Bu vatanı düşmanlardan kurtaracak önder Mustafa Kemal, 16 Mayıs 1919’da çürük, eski Bandırma adlı vapurla İstanbul’dan ayrılarak 19 Mayıs 1919’da Samsun’a ayakbastı.

Ayrıca 6. Ordu’nun başında bulunan Ali İhsan (Sabis) Paşa’ya İngilizlerin Musul’u bize teslim et diye haber gönderdiği, Paşa da “cesaretiniz varsa gelin alın, ben Musul’u boşalttıktan sonra size haber vereceğim, o zaman Musul’a girersiniz’’ diye haber salmış diye konuşuluyordu. Ali İhsan (Sabis) Paşa’nın üzerine gelmeye cesaret edemezlerdi. Çünkü bu askerler çekilmezdi; onlar için ölmek vardı; ama geri dönmek yoktu. İngilizler cesaret edip Musul’a saldıramadılar.

Bu savaşta Almanlarla birlikte olmamıza rağmen, içimizde Alman olarak ne bir subay ne de asker mevcut değildi. Karşımızda savaşan İngilizlerde birkaç tane tayyare ve bol miktarda tank olmasına rağmen, bizde tek kanat bir tane tayyare mevcuttu

Bizi önce Bağdat merkezde bulunan, Merkez Hastanesi’ne götürdüler, buradan da İmam-ı Azam Türbesi’nde oluşturulan hastaneye sevk ettiler. Burada 15 gün kaldıktan sonra; Bağdat’ın kenarında zengin Yahudiler tarafından yapılan ve hem doktor hem de yiyecek masraflarını karşıladıkları istirahathaneye sevk ettiler. İstirahathanenin kapısında ‘’Musevi Hastanesi’’ yazıyordu; burada 500 civarında hasta bulunuyordu.

Savaşa katılmak için, Bursa Hüdavendiğar vilayeti, Bilecik sancağının birinci kaymakamlığı olan Söğüt’ten ve nahiyeleri Gümele (Mihalgazi), İnönü, Bozüyük ve Domaniç’ten toplanan askerlerle 2000 kişilik dört bölükten oluşan Ertuğrul Taburu kuruldu. Komutanı Binbaşı Nurettin Bey’di. Askerler Söğüt’te tam teçhizatlı olarak iki ay talim ve terbiye gördüler. Bir süre sonrada Balkan Harbi’ne katılmak üzere ayrıldılar. Harp iki sene devam etti. Bu taburun askerlerinden yüzde onu (% 10’u); ancak sağ olarak Söğüt’e dönebildiler.