Kitaptaki “postmodern” vurgusu; bir kısmıyla günlük dilde gereğinden fazla genişletilmiş hali ve diğer kısmıyla da ne yazık ki hazırlıksız olarak yakalandığımız tüm düşünsel eksikliklerimizi de hatırlatmasıyla manidar. Ben bu hali “postmodernizm”le alakalı olmaktan çok “geç-modernizm” olarak değerlendiriyorum.
Sosyolojik ve prensip çekincelerime rağmen, zamanın döngülerine ve ritimlerine aldırış etmez birisi de değilim. Sabiha Doğan, şimdiki zamanın ritimlerine kulak veren ve zamana dair etkileşimlerin örtüsünü kaldırmayı deneyen yazılarıyla oluşturduğu bu kitapta, bize bugünün sorularını olduğu kadar çağının itirazlarını ve modern çerçeveyle gerilimi olan hepimizin üzerinde durup düşündüğü mevzuları kaleme aldı…
— Sibel Eraslan
