İçimde geç kalınmış yolculukların buğusunu
Vuslata hasret saatlerde
Yüreğimdeki ateşi söndüremez su…
Sıfırın altında düş okyanusu
Ateşi alevlendirdi doğrusu
Yüreğimin efendisi
Yediveren gül olur kendisi
Yalnızlığımın kahramanı
Ölesiye çıldırmış mecnun birisi
Akıl ziyanda onunla kalmış
Haberi yok dünyamın bilgesi
Bir de köşeden baktım…katrandı
Yürek değil beden usandı
Yüz derecenin üstünde su Umutlar yalnızlığı yağdırmış
Başım iki avuç dize dayandı
Belki bir düş belki ayandı
Yedi sene bu yürek nasıl dayandı
El değmeden tuz bastım yaralarıma
Andıkça adını her an kanadı ha… kanadı
Gün doğmaz sokaklarda sensiz, sessiz
Sevda!!!… diye inleyen
Kaç garip yeni güne uyandı
Ateşi söndürdü su Gerçeği bu hem de doğrusu
Ne dumanı kaldı ne de buğusu
Senin gelmen hayal biliyorum
Belki de… ihtimalin
Sıfırın altında düş okyanusu
İçimde düş okyanusu hele düşün okyanusu…
