Aşk Ummanı Mevlana

Ey rızkının geç gelmesinden korkan zavallı.

Sabrın olsaydı, rızkın gelir âşık gibi sana sarılırdı.

Açlık korkusundan niye böyle titriyorsun?

“eşekler arasındaki ceylan”

“Can ve gönülde bunu söylemeye artık coşkunluk yok. Kime anlatayım, dinleyecek bir kulak da mevcut değil.”

“Pir akılla olur, ağaran saçlarla değil. Ümit ehli kıla itibar etmez.”

“Aşık, vuslat anında sarhoştur; küfürden de imandan da yücelerde oturur! Küfür ve iman onun iki kapısıdır; küfür ve iman kabuk, oysa saf özdür. Küfür, atılan üstteki kuru kabuktur, iman içteki lezzetli kabuk. Kuru kabukların yeri ateştir; içe yapışık kabuksa hoştur, lezzetlidir. Öze gelince lezzette en yüce mertebede olandır; lezzeti veren esasen de odur. Bu sözün sonu yok geriye dön...”

“Düşünceleri silip süpürmeye hayret ister. Hayret, zikri de fikri de yutar.”

Mevlânâ’nın geçirdiği tekâmül noktasında en üst aşama aşk mertebesidir. Aşkı elde eden kişi artık mârifet sahibi ariftir. Zâhid, daha ziyâde riyâzât ve mücahede ile meşgul olduğu halde arif, Hakk Teâlâ’ya duyduğu şiddetli aşkın sarhoşluğuyla mest olmuştur ve ilahi aşkın saliki en kestirme yoldan Hakk’a ulaştıracağına inanır

Mesnevi, bu yolda irşâd edici mürşid bir kitaptır.