İstanbul’da yedi gün: Çirkin bir aşk, güzel bir devrim ve gecikmiş bir intihar.
İstanbul’un kızgın gençleri yaşamı değiştirme hevesiyle sokaklara geri dönmüştür. Türkiye’nin gri duvarları devrim rüzgârıyla aşınmaktadır. Ve Tunç adında genç bir adam İstanbul’un bir varoşunda kendi sonunu hazırlamaktadır.
Bu şehrin çocukları yüksek ağaçlardan kirli yeryüzüne düşerlerken, Tunç 90’larda çocukluğunu yaşadığı mahalleye geri döner. Zihnini paramparça eden karanlık düşüncelerle bir terasa çıkar, ipi boynuna dolar ve kendisini sokağın dibinde bekleyen simsiyah bir ağzın derinliğine bakar.
Bu romanı okuyanlar, devrimin ağır odunlarını sırtlarına yüklenmiş genç bedenlerin son çığlıklarını işitecekler. İstanbul’un en güzel günlerinde zihinlerine serpilmiş ölüm tohumlarını söküp atamayanlara tanık olacaklar. Ölmesi gerektiğini bilen ama bunu bir türlü beceremeyenlerin çırpınışlarını duyacaklar.
Tunç bu romanda âşık olmayı öğrenecek. Gezi Parkı’nda tanışacağı Nar adında genç bir kadını sevecek. Nar da kendisi gibi ölmesi gerektiğini bilenlerden… Nar bu genç adamın gözlerindeki ölüm çukurlarını fark edecek ve onu İntihar Okulu’na davet edecek.
Tunç bu okulda intihar derslerine devam ederken devlet başka hesapların peşinde olacak. Devlet kendi geleceği için bu gençlerin özgürlük arzularını bastırmak zorunda. Ama hangi devlet? Kökleri Selçuklu’ya uzanan bu devlet kendi içinde paramparça haldedir. Göçebe Türklerin Selçukluya karşı ayaklandığı 1240’lı yıllardan beri kendisini çift başlı bir kartal biçiminde gösteren bu devlet artık ne yapacağını şaşırmış! Yöneteni yok ama talibi çok.
Romanın sonunda gençler istediklerini alabilecekler mi? Bu özgürlük savaşında Tunç ne yapacak? Ölecek ya da öldürecek mi? Ona zimmetlenmiş gizemli bir cismi kendi mezarında mı saklayacak?
