Aynı zamanda müzisyen olan Ozan Çınar, alıştıkça insanı saran yalın diliyle, süsten uzak kısa cümleleriyle, kaderi ve benliğiyle prangalanmış insanlar hakkında anlattığı şaşırtıcı ayrıntılarla adeta her şeyin yerli yerini mükemmelce bulduğu grotesk bir müzik cümlesi yaratıyor. “Mikro Öyküler”, “Don Kişot Tramvay Duraklarına Karşı”, “Dım!-Tıs!”, “Nazmi ve Üşüyen Battaniye”, “Aklın Sınırlarında” ve hepsi bildiğimiz dünyayı birden alışılmadık bir yer haline getiren onlarca öykü.
