Bin Yıllık Hemşehri

Ne idüğü belirsiz bir hilkat garibesisin!”

Yaşlı adamın belli ki aklî melâikeleri pek yerinde değildi

Onca yıllık hayatında, lanetli olmayan ve sahiplerini bir derde gark etmeyen hazine görmemişti

yaratığın ne menem bir şey olduğunu

Belli ki Ahmed Mithad, bu Ahmed Rasim denilen şahsa fazlası ile iltimas geçiyordu.

Beri yandan, emeğin karşılığını almamak da büyük günahtır derler

Önce ilk sayfaya bir göz gezdirdi. Balkan meselesi, Alaman problemleri, kıtlık. Yeni bir şey yoktu. Bir an, sadece gerekli yerlerde isimler değiştirilse, elindeki gazetenin son 500 yılın her dönemini oldukça kapsamlı bir şekilde anlatabileceğini düşündü. “Peh, insanlar!” diye geçirdi içinden. İkinci sayfayı açtı. Dâhili havadisler, padişahımızın selâmlığı ve açık veren bütçe.
Üçüncü sayfanın en dibinde ufak bir ilan gözüne çarptı.

“Bana çok isim yakıştırırlar. İran’da vaktinde Mitra derlerdi. Ermeniler Sarkis der. Rumlar Yorgi adını verdiler bana. Ta Hind ellerinde Vişnu diye çağırırlar beni. Sizinkiler ise Hızır derler. Zorda kalanın yardımına koşarım. İnsanlar dünyaya gelmeden önce buradaydım, sizden sonra da kim gelirse onlara yardım etmek için burada olmaya devam edeceğim. Verilmiş bir sözüm vardır, onu tutarım.

Yahu savaşçı,” dedi Theo. “Kelam Tanrı’nın kelamı, müjde İsa Peygamber’in müjdesi ise, söylenen ve yapılan nasıl orada farklı, burada farklı olurmuş? Tecrübe her yerde aynı olmalıdır ki, yol kimin yoludur belli olsun. Herkes kafasına göre günaha ve harama karar verirse, tek itikattan yirmi itikat peydah olur, sonunda kimin hak kimin batıl olduğu sırra kadem basar. Bir de bu itikatlar birbirlerini boğazlamaya başlamazlar mı? Başlarlar ya. O zaman zaten hak falan da kalmaz artık. Kimin kime gücü yeterse, karşıdakini kâfir ilan eder. Vakit gelir, millet komşunun tavuğuna haset ettiği için mahallesini yakar!”

Başına bahsettiği kaza gelmese sıradan günahkâr denizcilerden biri olacak bu adam, yaşadığı zorluklar ve belki de yeni bir yeri keşfetmenin getirdiği sıkıntı sebebiyle hiç tanımadığı bir halk tarafından aziz seviyesine yükseltilmişti. Belki de işin sırrı buydu; Kaptan Alexos, hiç tanımadığı ve kendine tamamen yabancı bir halkın gözünde azizlik mertebesine ulaşmıştı. Kimse kendi köyünde peygamber olamazdı