Oturarak uyumaya çalıştığım siyah bir koltuktu “bekleme salonu” hayat trenimin
Ve sen gelen son yolcuydun
Yüksüz, biletsiz.
Uykusuz biriktirmişti yanında uyumak istediğim tüm geceler,
Biraz alkol vardı, tadsızlıkta, hüzünde,
Ama hep sen de vardın, bilmeden önce seni.
Sen gör istemiştim yanında nasıl uyurum senin ışıklarının altında,
Oysa eşyanda vardı ama almamıştın yanına eskiydi herşeyin,
İstememiştin.
Eskilerindi ardında kalanların, eskiler değersizde değildi,
Sadece eskiydi,
Benim sana her bakışımda bıraktığım eskilerim gibi
istememiştin.
Yeni bir yoldu yeni bir koltuktu oturduğun benim yanım,
Çıplak da kalınmalıydı, donsuz dolapsız yada dostsuz.
