Gidenler
Bir duvar ki,
Vurmuş beni taştan yıldıza, ölmüş müyüm?
Geceler günahlar sivrilirken anılarda,
Halimde yaman bir yalnızlık.
Serseri bakışlar, günaha küsen anarşist başkaldırılar.
Sensin yurdumun gül destesinde nefes alan konakları.
Evsiz, yersiz ve üretken bir toplummuş, yoksulluk dedikleri.
Elveda örümcek, sardın beni aşk denen bulmacada.
Baştan sona arıyorlar, koşturuyorlar zarftaki mektubumda.
Arıyorlar beni, çözen yok ki, isimsiz dualarımı.
Hicrana vurdum, saat olmuş yıldızsız hasret.
Gece olana dek yalnızmış, keder yürüyüşü.
Beni vursunlar, üstüme düşen gelinlik, kan ter içinde.
Yabani ırklar sinmiş üstüne de,
Mücadele olmadan tanınmaz ki, aşk.
Burada, içsellik dansında, orta oyunu.
Sunsunlar güzeli de, altını çizelim tiyatronun.
Giden rol yapmıyor,
Veda ettiği en son sahnede.
