"Öyle mi? diyorum umursamazca, «Pek çok filmde var asansörlü sahneler. Hatta birinde adamla kadın asansörde kalıyorlar, binerken sevgililer ama…"
Tuzağa düşmediğimi görünce ilgisini yitiriyor. Yüzüne vuran loş gölgeler bile değişen bakışlarını gizleyemiyor. İçindeki labirentler gözlerinde şimdi. Adımımı attığım an kaybolacağım. Kaptığım dar köşeye iyice sinip bekliyorum. Asansörün çınlaması haince “5”i ilan ederken, “Seyretmeyeceksen geri ver,” diyor.
"Şaşırtıcı bir biçimde, bir merdivenin basamaklarını inercesine hemen hemen her birinde kendimden bir parça bulduğum eşsiz bir öykü demeti.”
-Nazli Eray-
«Gamze Güller, öykü dilini düşünerek/bilerek/severek oluşturuyor. Kıvamında bir olgunluk ve farkındalıkla kuruyor öyküyü.»
-Çiğdem Ülker-
«Bakmakla görmek farklıdır. Herkes bakar, ama görenlerin sayısı azdır. Gamze Güller mimar gözüyle yakaladığı ayrıntıları yazar eliyle kâğıda aktarırken, sözcüklerle resimler çiziyor. Pırıl pırıl, canlı, inandırıcı…»
-Attilâ Şenkon-
(Tanıtım Bülteninden)
