Ayı Adası

14 Ocak 1954 yılında Bandırma'nın Aşağı İstasyon semtinde, demiryolu lojmanlarından birinde doğmuşum.
Rahmetli annem, bana olan hamileliğinin son günlerinde,bir öğleden sonra oturduğu sedirin yanındaki pencereye dirseğini dayayıp, denizi ve poyrazın coşturduğu dalgaları seyrederken uyuya kalmış… Rüyasında:
Denizden, göbeğine kadar aksakalı, ak giysili üç yaşlı adam çıkmış, kendisine doğru yavaş adımlarla yaklaşmışlar ve pırıl pırıl parlayan işlemeli bir kılıç uzatıp, «Bunun sahibi yakında gelecek, ona verirsin," demişler. Ve annemin şaşkın bakışları arasında dönüp gitmişler. Heyecanla uyanan annem, dalgaların arasında bir süre ak giysili, aksakallı ihtiyarları aramış, «hayırlara vesile olsun.» dileği ile günlük işlerine dönmüş. Birkaç saat sonra kendisini yoklamaya gelen anneanneme heyecanla rüyasını anlatmış.
«Gözün aydın, kızım. Yakında bir oğlun olacak.» diye yorumlamış nineciğim. Akşam yemeğe gelen babama da anlatmışlar, çok sevdiği kızlarına sarılan, yorgun demir yolcu: "İnşallah sağlıklı ve hayırlı bir evlat olur," diyerek erkek evlat özlemini gizlemeye çalışmış. İşte böyle bir anı ile ben doğmadan başlamış hayat hikâyem. Babamın tayin edildiği çeşitli ara istasyonlarda geçti çocukluğum… İlkokulu, Denizli'nin İlkkurşun köyünde başlayıp Bandırma'da, ortaokul ve liseyi de Manisa'da tamamladım. Üniversite ile Ankara'da tanıştım. ADMMA mimarlık bölümünü gece okuyup gündüz çalışarak bitirdim. Evlendim, çocuklarımın nüfus kâğıtlarına doğum yeri Ankara yazıldı. Yurt dışında geçirdiğim on yılı da bu haneye yazarsak kırk yıl kaldım Başkentte.
Radikal bir karar alarak kendi işyerimi devredip, 2011 yılında doğduğum topraklara döndüm. Ziyaretime gelen misafirlerim gezinti için götürdüğüm yerlerin güzelliklerine hayran kaldılar. Gezdiğimiz koyların, adaların isimlerini sorduklarında çoğunu bilemedim, utandım da…
İlerleyen sayfalar, bu utancımı azaltma çabalarıdır.
Ne dersiniz? Ünlü bir şairin satırları ile başlayalım mı?