Godot'yu Beklerken

İşte size bir insan, ayağının suçunu çizmesine yüklüyor.

Kahrolası zamanınızla bana yaptığınız eziyet yetmedi mi? İğrenç bir şey bu! Ne zamanmış! Ne zaman! Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size? [Daha sakin.] Mezarın üstünde doğuruyorlar, bir an gün işiyor, sonra bir kez daha gece oluyor.[ipi çeker.] Yürü!

Ben böyleyim işte. Ya hemen unuturum ya da hiç unutmam.

Gördün mü ben yanında olunca daha kötü oluyorsun. Ben de yalnızken daha iyi oluyorum.

Vladimir
Bu daha iyi olur dersen, hala ayrılabiliriz.
Estragon
Artık değmez.
Sessizlik.
Vladimir
Evet, artık değmez.
Sessizlik.
Estragon
Eee, gidiyor muyuz?
Vladimir
Evet, hadi gidelim.
Kımıldamazlar
Perde.

azen kendi başımıza, yalnız kalsak bizim için daha iyi olmaz mıydı diye düşünüyorum. [Sahneyi kateder, tümseğe oturur.] Aynı yolun yolcusu değiliz.

benim gibi, ama ayağı daha küçük, o zaman mutlu edecek onu bunlar.

insana... [Lucky'yi işaret eder]... böyle davranmak... bence...yo...bir insana...yo...bu kadarı fazla!

Vladimir
Ama dün burada olduğumuzu söylemiştin.
Estragon
Belki de yanılıyorumdur. [Bir an.] İstersen biraz susalım artık.