Adamın ağzı hareket etmeye devam ediyordu ama ben uzun süre önce dinlemeyi bırakmıştım.
Bu iş için bana yeterince para ödemiyorlardı. İmkânsız. İşteki ikinci günümdü ve kendimi pencereden aşağıya atmaya hazırdım. Müzik endüstrisi eğlenceli olur, demişlerdi. Cazibeli olur, demişlerdi. Yalan söylemişler.
«… anlaması o kadar zor mu? Derdimi sana anlatabiliyor muyum? Ekler dediğin, uzun, üzeri çikolata kaplı, ortası krema dolgulu bir tatlıdır. Bu şey değil, bu… bana getirdiği yuvarlak şey. TEKRAR," diye kükredi ahmak, gıdısı titrerken.
Masasında oturan kişisel asistanı, koltuğunda daha da derinlere gömüldü; belli ki bir sonraki hedef olmamak için elinden geldiğince çabalıyordu. Haklıydı. Muhtemelen o da bu muameleyi hak etmek için yeterince maaş almıyordu. Saatte yüz dolara sadece bir mazoşist bu işten keyif alabilirdi. Çoğunlukla birkaç ay kadar süren geçici işlerde çalışırdım. Yeterince para biriktirebileceğim kadar uzun, herhangi bir duygusal bağ oluşturamayacak kadar kısa süreli işler.
Çoğunlukla.
