Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu

Ludmilla yazarları bizzat tanımamanın daha iyi olduğunu savunur, çünkü yazarın kendi, kitabı okurken edinilen izlenimden çok farklıdır."

Ben de kendimi silmek, her kitap için farklı bir ben, farklı bir ses, ad bulmak, yeniden doğmak isterdim, ama amacım kitapta merkezi olmaksızın, ben'i olmaksızın okunamayan dünyayı yakalamaktır

Yanlış sözcük kullanmış olmak istemem; düzelterek şöyle diyeyim: Kendimi başkalarının, kendimin ve dünyanın uyumsuzluğuyla uyum içinde hissediyordum.)

"Okumak," diyor, "her zaman şudur: Şurada yazıdan oluşmuş, nesnel, maddesel, değiştirilemeyen bir şey vardır, bu şey aracılığıyla var olmayan, manevi dünyaya ait, görünmeyen, sadece düşünülebilen, hayal edilebilen ya da bir zamanlar olmuş, ama artık olmayan, geçmiş, yitmiş, ulaşılamayan, ölüler dünyasında bulunan başka bir şeyle karşılaştırma yapmak mümkündür."

"...0 belki şu anda burada değildir, çünkü henüz yoktur, arzulanan, korkulan, olası ya da olanaksız bir şeydir," diyor Ludmilla, "okumak, olmak üzere olan ve şimdilik kimsenin olacağını bilmediği bir şeye doğru ilerlemektir..."

"Bu kitabın devamının nerede olduğunu sormayın!" Raflar arasında belirsiz bir noktadan tiz bir çığlık geliyor. "Bütün kitaplar ötede devam eder..."

"Buraya geldiğimde ilk düşüncem şu oldu: Düşüncemi öyle zorladım ki, zaman geriye doğru tam bir tur attı: İşte ilk yola çıktığım istasyondayım gene, o gün nasıldıysa, bugün hala öyle; hiçbir değişiklik olmamış. Sahip olmuş olabileceğim bütün hayatlar buradan başlıyor: Sevgilim olabilecekken olmamış genç kız burada, aynı saçlar, aynı gözlerle..."

istasyonların bir zamanlar dünyanın geri kalanıyla iletişim kurulabildiği tek nokta olduğunu anımsayanlar kalmış olmalı

Kesinlikle dikkat çekmeyen bir kişiyim; benden daha belirtisiz bir fon önünde belirtisiz bir varlığım; eğer okur olarak beni trenden inenler arasında seçebildiysen, büfe ve telefon kulübesi arasında gidiş gelişlerimi izlemeyi sürdürdüysen, bunun tek nedeni adımın 'ben' olmasıdır ve bu da hakkımda bildiğin tek şeydir;