Yirmi altı yaşımda ömrüm boyunca içinde kalacağım bir bekleme salonuna doğru yol alıyordum. Bu durum kaçınılmaz mıdır? Sistematik bir şekilde orta yaşa doğru mu yürüyoruz, yürürken maceraperest ruhumuzu ve kanatlarımızı açma isteğimizi yolda düşürüyor muyuz?