Sokrates’i, Kant: “Aklın İdeali”, Hegel: “Bir insanlık kahramanı, felsefesini yazmayan ama yaşayan gerçek bir filozof.” olarak tanımlar. Nietzsche ise tersine, onu; ölüm korkusu nedir bilmeyen, yaşayan biri olarak değil de salt akıl olarak ölen ve hayatın içgüdüsünden tamamıyla kopmuş bir “canavar” olarak, tasvir eder.