ÇOBAN – Ben ağlamayı, yaşayanların işi bilirdim.

DERVİŞ – Ölüler, yaşadıklarını sananlardan daha çok ağlarlar. Gözyaşı kaldı mı ki şimdi, yaşayanlarda?

ÇOBAN – Doğru! Yürekler katı, gözler kuru, şimdiki dünyada...