Doğa, yaratıcı atılımı korumak olan gizemli görevine uygun olarak çocuğa, babanın zevkine karşı hor görme ve iğrenme duygusu verir her zaman; rahat ve sancısız bir miras, bir kuşaktan öbürüne basit bir aktarma ve yineleme istemez. Daima aynı nitelikte kimseler arasında bir karşıtlık kurar, yorucu ama verimli bir dönüşten sonra torunların, atalarının yoluna girmesine izin verir.