Çok zor, kardeşim, çok zor yaşamak,

şu avanaklar arasında,

şu ne idüğü belirsiz.

İçerim yalım yalım yanmada,

onulmaz yaralarla tükenmede bu yürek.

Severim yurdumu taparcasına,

bağlıyım geçmişime yurdumun,

yer bitiririm kendimi gene de, kardeş,

iğrene iğrene şu avanaklardan.

Karanlık düşler, çapraşık düşünceler

gerdi körpe ruhumu çarmıha.

PAY1

Duyarız seninle ben aynı şeyi, kardeş,

düşünürüz seninle ben aynı şeyi,

hiçbir vakit hiçbir şeyden

yakınmadık bu dünyada.

İyi mi yaptık, kötü mü?

Yargılanır bizden sonra.

Sen hele ver bana elini,

yürüyelim, sımsıkı, erkekçe.

Acılar ve yoksulluk, gurbet elde,

izlediler bizi gık demeden,

seninle ben onları paylaştık,

dur durak yok bize bundan böyle.

Bölüşeceğiz kınamalarını kalabalığın,

katlanacağız bizi hor görmelerine,

yakınıp sızlanmayacağız hiçbir vakit,

istediği kadar ağır olsun işkence.

İleri, şimdi, son pay için.

İleri, yürekle, bilinçle:

Tutmalıyız, kardeş, sözümüzü,

haydi, kardeş, el ele, ölüme!

ÇATIŞMA

Yürüyorum ışıldayan yolda, özgür ve tek başıma,

güneş gibi yaşıyorum gökte.

Orda her şey mavi.

Çoğu vakit sırtımdan çıkarıyorum

yıldızlarla kaplı kaputumu

ve iniyorum içmeye zehri

toprağın kara bağrında.

Ve böğrümde korkunç yaralar,

göğüs gere gere kavgalara, fırtınalara,

uçuyorum çöllerin üstünde,

uzay mutluluğuyla esrik.

Benim sınırsız kızgınlığım

hem yapandır hem yıkan,

ta sonsuza dek,

çünkü benim yüreğimin dibinde

kaynar ikisi birden,

güneş ve isyan.