Unknown Author

Бальбута атрымалася такой жывой, што нехта ад яе нават памёр.

Некалі, у маім папяровым дзяцінстве, я, вядома ж, меў ровар — той самы савецкі “Бусел”, на якім усе мы даехалі да канца імпэрыі.

Так, я называю гэта Эпохай — бо маё жыцьцё да таго моманту было Гісторыяй, яно ішло за вялікай гісторыяй і адбівалася ў ёй, і вялікая гісторыя кіравала, а мая блыталася пад нагамі. А цяпер вялікая гісторыя далёка наперадзе, а я застаўся там, дзе быў. Спачатку я апраўдваўся, што гэта не мая віна, мяне трымаюць: звычкі, здароўе, час, абставіны. Але цяпер разумею, што проста прайграў.