Mehmet Lütfi Arslan

Yaşamak ve kalbimiz derken bir şeyin iyice farkına varmaya başlamadık mı?

O şeyi:

İstediklerimiz, özlediklerimiz, umduklarımız, beklentilerimiz bu hayattan çok ama çok fazlaydı.

Bu hayat bize yetmiyor, bu hayat bizi kesmiyordu.

Seçemediklerinle geldiğin, seçemediklerinle gideceğin, akışına engel olamadığın bir süreçte önünde var olmanın ya da kaybolmamanın tek bir yolu var: Seçmek…

Seçmek zorundasın.

Seçerek var olacaksın.

Seçememekle geldiğin bir dünyada önüne konan seçenek çok açık:

Ya seçeceksin, ya seçeceksin.

Hani bir melankoli çöker ya üstüne, en koyusundan…