Yadigar Şahin

Çiçikof, kitapları açıyor ve soyutlama, varoluş, şekillenme, toplanma gibi felsefi konulardan başka bir şey bulamıyordu.

– Orada kitaplar, kalemler, kâğıtlar, kurşun kalemler, her şey var. İstediğiniz gibi hareket edebilirsiniz. Okumak, geniş bilgi edinmek herkesin hakkıdır, dedi.

– Her şey düzeldi. Kendisinden size söz ettiğim adam bir dâhidir. Onu bütün daireye müdür olarak atadım. Eşi bulunmaz, zeki bir adamdır o! Birkaç dakika içinde bütün sorunları yoluna koydu, dedi.

– Gerçekten hayrete değer! Ve asıl şaşılacak şey, süprüntülerle zengin olma işidir!

– Evet, yalnız çalışmak ve sadelikten ayrılmamak şartıyla...

Ben, tanrılara benzemediğimi güçlü bir şekilde hissediyorum. Ben ancak ve ancak, toprağı eşerek beslenen ve yolcunun ayakları altında mahvolup giden bir solucana benzerim!

İnsanlar kalabalık halindeyken sanki kötü ruhların emrindeymiş gibi tepiniyorlar

ana şunu da söyleyeyim ki, çok fazla derin düşünen bir insan, etrafında yeşil çayırlar olduğu halde, kötü bir ruh tarafından çorak yerlerde dolaştırılan bir hayvana benzer.

Bu, alışmaya bağlı. Çocuk da annesinin memesini önce isteyerek almaz. Fakat daha sonra, emmek hoşuna gider. Siz de böyle, hikmetin göğsünde aynı şeyi hissedecek ve zaman geçtikçe daha fazla zevk alacaksınız.

çılgın büyücülükten iğreniyorum. Bana, bu hezeyan çölünde mi şifa bulacağımı vaat ediyorsun?

Yoksa insan, üstün kuvvetlerin ve rastlantıların bir oyuncağı mıdır?