Думан Рамазан

бiр нәрседен қорқамын! – дедiм әңгiменi басқа арнаға бұрғым келiп.

– Неден?

– Ғашықтықтан... Ғашық болып қалудан. Ғашықтықтың азабынан.

Қарақотырлана бастаған махаббат жарасын тағы да өзің тырнай қанатып, жанымды жаралап кеттің!..

Сен Аяулым десе, аяулы едің-ау!.. Атыңа затың сай еді!..

Біз екеуміз беймезгілде кездесіп, бейуақытта қоштасқан ғашықтар... жо.. жоқ... бейбақтар едік!..