Sinema gerçekten bir halk gösterisi midir?

Tinyanov, “sinemanın baş oyuncusu ‘yeni’ bir nesne ve insandır, yani sanat sayesinde dönüştürülmüş insanlar ve nesnelerdir” demektedir. Sinema da işte bu dönüştürme özelliği nedeniyle sanat olmaktadır, ve bu dönüştürme de sahneye koyma (yönetme) ve kurgu sonucu ortaya çıkmaktadır. Sanatçının biçemi, filmin içerdiği anlamı oluşturan ögedir, onu aynı anda hem bir sanat yapıtı hem de bir söylem yapandır: Sinema sanat olduğu kadar bir dildir de ve dil olmayı kurgu yoluyla edinir; kurgu, yönetmeni ve onun işlemlerini ön plana çıkarır.

Film, yönetmenin bir söylemi midir? Eğer öyleyse, o zaman dikkatleri bu söylem üzerine çekmek gerekir; bu da şu demektir, tıpkı edebiyatta ve şiirde olduğu gibi, sinemada da yapıtın oluşturulma biçimine, yöntemine, yönetmenin seçtiği çeşitli ögelere, bunların düzenlenmesine, aralarındaki ilişkilere ve filmin yapısı içinde yüklendikleri işlevlere bakılmalıdır.