Erich Fromm

Fromm, beş tür karakter yapısından söz eder:
a) Alıcı Eğilim: Destek almak için diğerlerine dayana kişiler.
b) İstismara yönelik Eğilim: Hep başkalarından alma ve onları manipüle etme.
c) Biriktirme Eğilimi: Sahip olduklarını biriktirmek, böylece kendini güvende hissetmek.
d) Pazarlamacı Eğilim: İnsanları birer nesne olarak görmek. Her bireyin kendini pazarlaması.
e) Üretici Eğilim: İnsanın tüm gizilgüçlerinin geliştirilmesi ve bunun

Nevrotik gelişimin nedeni örneğin şöyle olabilir: Çocuğun sevgi dolu, aşırı bağışlayıcı ya da ailede başat bir annesi, zayıf veya kayıtsız bir babası vardır. Böyle bir durumda çocuk, başlangıçtaki anneye bağlılık döneminde takılır kalır ve annesine bağımlı, bir insan olarak gelişebilir, çaresizlik hisseder, hep alan hiçbir şey üretmeyen kişilik özelliklerini gösterir; başkalarının onu benimsemesini, korumasını

Fromm’a göre toplum, bireyin gelişiminde yalnızca “baskı” işleviyle sınırlandırılmamalıdır; bunun yanı sıra bireyin “bireyleşme” süreci içinde “yaratıcı” bir işlev de üstlenmektedir. Ancak, bireyleşme ve topluma katılım arasında hassas bir denge vardır ve yaratıcılık, toplumla üretken bir ilişki kurulması yoluyla ortaya çıkmaktadır.