Lev Tolstoy

Önemli olan tek bir an vardır, o da ‘şimdi’dir. En önemli an şu andır çünkü bir tek ona sözümüz geçer. İnsana en gerekli olan kişi şu an yanında olan kişidir. Çünkü hiç kimse günün birinde bir başkasına işinin düşüp düşmeyeceğini bilemez. Ve de insan için en önemli uğraşı o an yanında olan kişiye iyilik yapmaktır. Zira bu, insanın yeryüzüne gönderiliş gayesidir!

İnsanda yaşayanın ne olduğunu öğrenmiştim. Şimdi de insana verilmeyenin ne olduğunu öğreniyordum. İnsana kendi ihtiyaçlarını bilmek kudreti verilmemiştir.

Çünkü Allah sizin ihtiyacınızı, siz ondan istemeden önce bilir.

Sonra Tanrı’nın benden öğrenmemi istediği ilk dersi hatırladım: “İnsanın içinde ne barındırdığını öğren” Ve ben de insanın içinde sevgiyi barındırdığını öğrenmiş oldum böylece! Tanrı’nın söz verdiği şeyi bana çoktan öğretmeye başladığını anlayınca mutlu oldum ve ilk kez gülümsedim. Ama henüz her şeyi öğrenmemiştim. Hala insana neyin verilmediğini ve insanın ne ile yaşadığını bilmiyordum.

Sizinle yaşamaya başladım ve aradan bir yıl geçti. Bir adam gelip bir yıl boyunca şekli bozulmadan ve açılmadan giyilebilecek bir çift çizme siparişi verdi. Ona baktım ve aniden omzunun üzerinde arkadaşım olan ölüm meleğini gördüm. Onu yalnızca ben gördüm. Arkadaşımı tanıyordum ve güneş batmadan zengin adamın canını alacağını anlamıştım. Kendi kendime, “Adam bir yıl için hazırlık yapıyor ve akşam olmadan öleceğini bilmiyor” diye düşündüm. Ve aklıma Tanrı’nın bana söylediği ikinci söz geldi: “İnsana neyin verilmediğini öğren.”

İnsanın içinde ne barındırdığını daha önce öğrenmiştim. Bu defa insana neyin verilmediğini öğrendim. Kendi ihtiyaçlarının bilgisi insana verilmemişti. Ve ikinci kez gülümsedim. Hem arkadaşım olan meleği gördüğüm hem de Tanrı bana ikinci sözün anlamını da ilham etmiş olduğu için mutluydum.

Ama hala üçüncü sözün anlamını bilmiyordum. İnsanın ne ile yaşadığını bilmiyordum. Böylece günler geçmeye devam etti. Tanrı’nın son hakikati de kalbime ilham etmesini bekliyordum. İnsan olarak yeryüzüne inişimin altıncı senesinde o kadınla ikiz kızlar çıka geldi. Kızları tanımıştım. Nasıl hayatta kaldıklarını işittim. Hikayelerini öğrenince içimden, “Anneleri bana çocukları için yalvarmıştı, ben de çocuklar anasız babasız yaşayamazlar dediğinde ona inanmıştım. Ama bir yabancı onları emzirmiş ve büyütmüş” diye düşündüm.

Böylece ölüm uçuru­munun kenarında yalnız başına, yanında bir anlayıp acıyanı olmadan yaşamaktadır kaderi...

"Hz. Muhammed'in Kur'an'a Girmemiş Hadisleri"

Sokrates: "Maddî hayat bir derttir ve yalandır. Bu yüz- den maddî hayatın yok edilmesi bir mutluluktur ve biz bunu dilemeliyiz." der.

Schopenhauer: "Hayat, olması gereken bir şeydir ama bir derttir; hiçliğe geçiş ise hayattaki tek mutluluktur." der. Hz. Süleyman: "Dünyadaki her şey: delilik ve bilgelik, zenginlik ve yoksulluk, sevinç ve acı; bunların hepsi boştur, hiçtir. İnsan ölüp gider ve ardında hiçbir şey kalmaz. Ve bu saçmadır." der.

Buda: "Istırabın, acının, güçten düşmenin, ihtiyarlığın ve ölümün kaçınılmazlığının bilinciyle yaşanmaz. İnsan ken- dini hayattan, hayatın her imkânından kurtarmak zorunda- dır." der.