Frank Herbert

hayvani zevkler duyumsal düzeylerin civarında kalır ve algısal olandan kaçınır...

yaşadığı evreni görmek isteyen insan, olayları oturtacağı bir ağa ihtiyaç duyar... bilincin nereye odaklanacağını seçmek, bu ağı biçimlendirir... hücresel gereksinimlerin en yoğun şekilde farkında olmanın etkilediği sinir-kan akışı, bedensel bütünlüğü getirir... her şey/hücreler/varlıklar geçicidir... içindeki akışın kalıcı olması için uğraş...

İyi bilimkurgu iyi edebiyattır.

Arthur C. Clarke’ın dediği gibi, “Yeterince ilerlemiş bir teknoloji, büyüden ayırt edilemez.”

Fremen, “kumun iradesi” deniyordu.

“Korkmamalıyım. Korku katilidir aklın. Korku, mutlak yıkım getiren küçük ölümdür. Korkumla yüzleşeceğim. Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim. Ve geçip gittiğinde, onun izlediği yolu görmek için iç gözümü kullanacağım. Korkunun geçtiği yerde hiçbir şey olmayacak. Yalnızca ben kalacağım.”

“Bir zamanlar, insanlar düşünme işini makinelere devretmiş, böylece özgürleşmeyi umut etmişlerdi; ama bu, makinelere sahip başka insanların onları köleleştirmesine yol açtı sadece.”

Bununla birlikte, bir zamanlar birinin söylediği gibi, uygun bir kaldıraç verildiğinde bir gezegeni bile hareket ettirmek mümkündür. Biz doktoru hareket ettirecek kaldıracı bulduk.”

İnsanlar asla hayvanlara boyun eğmemelidir.’”

Rüzgâra boyun eğen söğüt serpilip büyür ve sonunda söğütlerin sayısı öyle artar ki... rüzgâra karşı duvar olurlar. Söğüdün gayesi budur.”