Osamu Dazai

Sıradan bir ölünün yüzünde bile bir ifade, insanın aklında yer edecek bir şeyler olur.

neşeli, çok renkli hale getirmek için kurulmuş bir şey olduğunu düşünmüştüm.

son derece pratik faydaya yönelik merdivenlerden öte bir şey olmadığını anlamış, heyecanımı yitirmiştim.

karnım acıksa bile, bunun farkına varmazdım.

Onun için çalışıp beslenmelidir," kadar anlaşılması güç, kısıtlayıcı ve tehditkâr başka bir kanı daha yoktu.

Onun için çalışıp beslenmelidir," kadar anlaşılması güç, kısıtlayıcı ve tehditkâr başka bir kanı daha yoktu.

Onun için çalışıp beslenmelidir," kadar anlaşılması güç, kısıtlayıcı ve tehditkâr başka bir kanı daha yoktu.

Acaba mutlu değil miyim?

Sanki on belayı[1] sırtımda taşıyordum da, bunlardan birini dahi yanımdaki insan üstlenecek olsa, o tek bela onun hayatına mal olacakmış gibi gelirdi.

Böylece, şaklabanlık sayesinde ince bir çizgiyle insanlarla bağımı koruyabildim.