Her çocuk bir devrimcidir. Yaratılışın yasaları onunla tazelenir ve olgun insanların onlara karşı yükselttiği ahlak, önyargılar, hesaplar, pis çıkarlar gibi engelleri ayaklar altına alır. Çocuk, dünyanın başlangıcı ve sonudur; hayatı yalnız o anlar, çünkü hayata ayak uydurur; devrimler ancak çocukluğun saflığıyla yapıldığı zaman daha iyi günlerin geleceğine inanacağım.

Hemen fark ediliyordu ki, birbirleri için yaratılmışlar ve kalpleri, bütün çileleri çekmiş, daha başkalarını da çekmeye hazır, hiçbir şeyin sarsamayacağı bir bağla kenetlenmişti.

Ablanın Andrey babanın oğlu Minku’yu sevdiğini, onun da Ablayı sevdiğini biliyorum, yani; sazı hep birlikte biçmenin yolunu bulduklarını herkes gibi ben de görüyordum. Günah işlemek bu mudur?