Anton Çehov

nüfus yoğunluğu, ayyaşlık, dolandırıcılık ve ikiyüzlülük var. Diğer yandan evlerde sokaklarda bir sükunet hakim; kentimizde yaşayan beş bin kişiden biri bile bunlara karşı çıkmıyor. Yiyecek almak için pazara giden insanları düşünün, gün boyu yerler; geceleri uyurlar, boş konuşurlar, evlenirler, yaşlanırlar, ölülerinin ardindan dindarca mezarlığa yürürler; fakat hiçbiri acı çeken insanları görüp, işitmez ve hayatın korkunçluğu bir yerlerde, sahne arkalarında sürüp gider.

“Pavel Konstantiniç, ” dedi yalvaran bir sesle, “kendini bir kenara çekme, ayakta uyumana müsaade etme! Henüz genç, sağlıklı ve varlıkliyken asla iyilik yapmaktan vazgeçme! Mutluluk kalıcı değildir, olmamalı da zaten, hayatın bir amacı veya anlamı varsa bunlar bizim küçük mutluluklarımızda değil, mantıklı ve büyük şeylerdedir. İyilik yapın!”

“Bizi mutlu eden hayal, bin tane gerçekten daha tatlıdır.’