Сәбит Мұқанов

Әуелі тазартып ал іштің кірін,

Болмасын сыртың сұлу ішің ірің!—

Төлебай осы хабарды айтып келгенде, Қаратілеу не дерге білмей сасып қалды. Оның үрейлі кескінін көрген Төлебай, одан да жаман қорқытпақ боп:

Қызды неліктен балам емес деп санауы туралы ол көп ойланып, бір тұйықтан шыға алмай қоятын еді, ол «қыздың пайдасы не, әке - шешеге?.. Жат жұрттыққа жаралған адам. Ержеткен соң - ақ, маңдайына жазылған біреуге кете барады. Содан кейін әке - шешеге тиер түк пайдасы жоқ. Ендеше, оның несін бала дейміз?».

Қызды неліктен балам емес деп санауы туралы ол көп ойланып, бір тұйықтан шыға алмай қоятын еді, ол «қыздың пайдасы не, әке - шешеге?.. Жат жұрттыққа жаралған адам. Ержеткен соң - ақ, маңдайына жазылған біреуге кете барады. Содан кейін әке - шешеге тиер түк пайдасы жоқ. Ендеше, оның несін бала дейміз?».

«Өз қорлығыңнан жат қорлығы жақсы»

Терентий Диякович Долгоносовтың

Ұлын ұрымға, қызын Қырымға» дегендей бет-бетімізбен тозып, сүйікті анамыздың топырағын да қолдан сала алмадық. Басы патша, аяғы болыс болып, біздің семьяға (жалғыз біз емес, біздейлер нелер миллион ғой) жасаған қиянаты бізге қымбатқа түсті: апам елді, Айбала өлді, Темірбек елді. Олар өлген жоқ, оларды өлтірді. Өлтіргеннің басы патша, аяғы болыс.
Дүниенікі дүниеде қайтты: патша – Николайды, болыс – Итбайды біз де өлтірдік. Бірақ онымен революция аяқталған жоқ. Әлі де қатерлі күндер көп. Жау жанталасуда

Адам баласында аңнан да рахымсыздар кездесетінін мен ақтардың қылығынан көрдім. Бұларда адамгершілік сана сөніп, айуандық қылық қана қалған. Мұндай жыртқыштықты адам баласы баяғы күнінде де істемеген шығар!.

Қазақ қызына күміс жинайды. Сол күмістің ішінде «адал» және «арам» дегені болады. «Адал» деген күмістің он тиындығынан бастап, жиырма бес тиының жарты сөлкебайын (елу тиындық), бүтін сөлкебайын (бір сомдық) ішіне қоса, дөңгелегінің қырлары иректелген сызық болады және бір бетінде «қатын патшаның» сүгіреті болады, ондай күмістердің даусы сыңғырлап әдемі естіледі; «арам» аталатын күмістердің қырлары егеудің жүзіндей кертінді келеді, дауыстары адал күмістей емес, жездей қаңғырлайды, бір жағында «еркек патшаның» сүгіреті болады. «Адалды» қазақтар асыл күміс көреді де, «арамды» — жасық көреді. (Кейін білсем: «қатын патша» дегендері Анна Иоановна, Елизавета Петровна және I-ІІ Екатериналар екен, олар шығарған күміс ақшаның сапасы, кейінгі еркек патшалар шығарған күміс ақшадан жоғары болатыны рас екен. Б.) Қыз-келіншектерінің киімдеріне күміс қадайтын, білезік, сақина, жүзік, шолпы жасататын қазақтар, әсіресе, ауқаттылар «адал» күмісті ғана қолданып, мүмкіншілігі жеткенше «арамын» жуытпайды.

киім адамның жарты бағасы.