Исраил Сапарбай

Көздерiңе бiр мұңды құйып алып

Маған қарай бересiң жиi нағып?

Сенесiң бе,

Соңымнан ересiң бе,

Кетер болсам көз көрмес қиырға алып?

Қалқам, маған, өтiнем, қиылмағын,

Қиылмағын, онсыз да қиын халiм.

Сен жүрсің жұмбағыңды қиындатып,

Мен жүрмін мимырт халде миым қатып.

«Бұл қалай?» – деп сұрауға мұршасы жоқ

Күн мен ай өтіп жатыр құйындатып.

Сұлуды сипаттаудың отыздан аса баламасын таптым, мықты болсаң, соны сен қырықтан асырып, елуге жеткізші?”