Ancak O’nun dost olduğunu hissederek, ancak O’nun yardım edebileceğini, O’nun mutlak kudret ve hüküm sahibi olduğunu, hem fizikî hem kalbî ölümlerde O’nun hayat verip dirilteceğini bilerek, inanarak O’na yönelen, O’na sarılan, O’na tutunan, tutunulması gerekene tutunmuş olur.

O güzel Mevla’dan, O güzel Yardımcı’dan, O keremi bol olandan, O rahmeti sonsuz olandan, O raûf, O rahîm, O vedûd, O gaffar, O settar, O tevvâb olandan, bizim savruluşlarımıza bakmadan, bizim kalblerimizi-zihinlerimizi toparlamamıza yardım etmesini, Zâtına tutunmamız için gönüllerimize dirâyet vermesini dileyelim.

Hazreti Ömer’in “Takva nedir?” sorusuna Übey bin Ka’b ne cevap vermişti?

“-Dikenli bir yolda, nasıl eteklerini toplar ve diken batmasın diye ayağını yola seçe seçe basarsan, işte o takvadır.”