Yunanların geleneğinde yeri olmasa da, Romalı aileler Larlara da tapınırdı. Larlar aile bütünlüğünü koruyan ilahlardı ve sıklıkla aile reisi ve kurucusunun ruhunu temsil ederdi. Larlar aynı zamanda kentin refahını da muhafaza ederler ve her Romalı kasabasının temelini teşkil eden ailelerin servetini korurdu. Geleneğe göre, Larlar Hermes ile Lara adında güzel bir Naiad’ın iki çocuğuydu. Bu peri öyle gevezeydi ki sabahtan akşama kadar konuşur ve konuşacak konu bulabilmek maksadıyla sık sık başkalarının işine burnunu sokardı. Bir gün, Zeus’un güzel bir orman perisiyle birlikte olduğunu işitti ve bunu bir sır olarak saklamak yerine olan biteni anlatmak için Hera’ya koştu. Bu densizlik Zeus’u öyle öfkelendirdi ki Zeus ona ağır bir ceza vererek daha fazla dedikodu yapmasına mani olmaya karar verdi; böylelikle zavallı Lara’nın dilini kopardı. Ardından Hermes’i çağırdı ve bir daha üzgün yüzünü görüp de keyfini kaçırmasın diye periyi Hades’e götürmesini buyurdu. Hades’in krallığına giderlerken Hermes güzel yoldaşına vuruldu; onu Hades yerine çok daha güzel bir yere götürdü ve burada aşkını kazanarak onu karısı olmaya ikna etti. Hermes ile Lara’nın iki çocuğu Larlar olarak adlandırılırdı ve Romalılar aile ocaklarında onlara bir yer ayırarak onları onurlandırırdı.

Hestia, Kronos ile Rhea’nın en büyük çocuğu ve aile ocağının tanrıçasıydı.

Hestia’ya adanan tapınaklar içinde en meşhuru Roma’dakiydi, çünkü görevi ebedi ateşini körüklemek olan Hestia Bakireleri burada bulunurdu.