Grigory Petrov

sarayının duvarlarında, ateşle yazılmış yazılar görünmüş: “Mane tekel fares!” Bu sözcüklerin anlamını hiç kimse çözememiş. Bilge Danyal bu sözleri şöyle anlatmış: “Bu ateşten yazılar, korkunç bir olayın meydana geleceğini bildiriyor. Bunların anlamı şudur ki, eski devlet

Leo Tolstoy gayet doğru olarak şu sözleri söylüyor: ‘Hayattaki düzensizliklerin en büyük nedenlerinden birisi şudur ki, herkes hayatında sadece refaha ulaşmayı arzu eder, fakat bizzat çalışmak sayesinde hayatını daha iyi bir şekilde düzene koyma ihtiyacını duymaz.’ Herkes, hayattan bir şey almak ister, fakat ona bir şey vermek istemez. Birçok kimseler toplum hayatına asalak olarak atılırlar. Hayatın anlamını başkalarını sömürmekte ve başka kimselerin sırtından geçinmekte ararlar

Her ulus, yönetim mekanizmasının başına ya akıllı ve güçlü ya da önemsiz ve sönük adamları geçirir. Bunlardan birinin iş başına gelmesi, halkın manevi seviyesine ve durumuna bağlıdır. Halkın iyi bir birikimi var mı, yok mu veya birikim yapıyor mu? Halkın aklı, halkın iradesi, halkın vicdanı gelişiyor mu veya çürüyor, zehirleniyor mu, aşağılık bir hayat içinde mahvolup gidiyor mu? Burada her birimizin hayat karakteri ve çalışma tarzımız inceleniyor. Biz kendi ülkemizde ne yapıyoruz? Ulusumuzun geleceğinde nasıl bir rol oynuyoruz?

Azarlamakla ve ceza vermekle çocuklara itaat ve sevgi aşılanabileceğini sanmayın. Çocuklarınızın yanında öyle davranın ki, onlar sizin erdemlerinizi bizzat görerek sizi sevmeye başlasınlar.

İlk bakışta bu iki düşünce birbirine karşıt ve uyuşmaz görünüyor ve bunlardan birini seçmek gerekiyor: Carlyle mı haklıdır yoksa Tolstoy mu? Fakat Carlyle ile Tolstoy’un kuramları arasındaki bu karşıtlık görünüştedir. Gerçekte Carlyle ile Tolstoy birbirlerine karşıt değildirler, birbirlerini tamamlarlar.