Америка әсерлері

көзбен көргенді, құлақпен естігенді, тікелей сезіп, төтелей ойлаған ойларды

мерикадағы ұшырасулардың ішіндегі ең бір қымбат сағаттардың бірі болды.

қырық екі жаста

кәрілікке жеткен, жас шағында, осы кісі айтқандай, ауыр өмір, у зәрін ішіп-кешіп өткен Америка жазушысы, біздің халықтарға аса мәлім Джек Лондонды көріп отырғандай болдым.

Американың атақты қарт ақыны Карл Сэндбергке ұшырасу болды.

Бұл жөнде менің көңілімде Маяковскийдің Нью-Йорктегі бір көпір, үлкен аспалы көпір — Бруклин көпірі туралы және Бродвей көшесі туралы өзінше бір алуан ақынша тамашалай айтқан сөздері болған еді. Оның үстіне, қазіргі әлем жүзіндегі екі зор мемлекет — біздің Отан мен Америка Құрама Штаттары болса, екі елдің де қарапайым адамы бейбітшілікті тілеген көңілмен

жолымызды Норман Казинс қамтамасыз етсін деп бұйырды.

менің көзіме тастан салынған небоскребтардан құралған қала сипаты бейне бір Манхэттен аралының аспанына таспен жазылған поэма боп көрінеді. Ол поэманың әрбір жолы — әрбір небоскреб (зәулім тас үй). Сонда американ өлеңі бір жолы ұзын, бір жолы қысқа болғанындай, небоскребтардың да біреуі ұзын, біреуі қысқа. Және сол жолдардың ішіндегі ең ұзын, ең мазмұнды жол — жүз екі этажды Эмпайер Стэйт Билдинг. Ол поэманың бұл жолын дүниежүзі халқының бәрі білді, бәрінің де жадында деген едім.
Мәжілістің бастығы доктор Хитсиг маған әзілмен құрмет көрсетіп, алпысыншы жылы жазда болатын осы клубтың юбилейіне екі шақыру билет сыйламақ болды да, әйеліммен екеуміздің келер

бүгінгі американ поэзиясындағы өлең жолы бір алуан, бір жолы ұзын, бір жолы қысқа келеді. Ол ұйқас қуаламайды, ырғақ ыңғайымен жазылады.

Мен өз кезегімде Нью-Йорк қаласы турасындағы ойға келген бір теңеуді таратып айтып шықтым. Мұны түсінікті ету үшін алдын ала бір-екі деректерді айта кетейін.