Türkçülük – Türkçülüğün Tarihi Gelişimi

Üsküdar’da Karacaahmet mezarlığına bakan mütevazı bir evde münvezî bir Türk aile hayatı yaşıyor.

Mustafa Celâleddin Paşa dilin temizlenmesi, harflerin ıslâhı meselelerinde de hükümlerini, bu noktadan

Türk dilinin düzenlenmesi ve yabancı kelimelerden temizlenmesi, harflerin ıslah ve değiştirilmesi, kadınların açılması, Batı medeniyetine girmek gerekliliği gibi konular da “Eski ve Yeni Türkler”in çeşitli konuları arasında yer bulmuştur.

Kitabın bu kısmı tekrarlarla, tutarsızlıklarla, beklenilmedik dikkatlerle doludur.

Kendilerini Ariyanî sayarak Ariya ırkına harikulade özellikler yakıştırıp diğer ırkları, yani Samî, Turanî ve Hamileri insanlığın aşağı cinsinden sayan Avrupalıların, bu bencil nazariyelerine karşılık ortaya atılan ve Ariyanîlerle Turanîlerin esasen aynı ırktan olduklarını isbat etmesi gereken “Turo-Ariyanism” nazariyesi sayesinde, Avrupa hükümetlerinin ve Avrupa halkının Türklere ırkî düşmanlıklarını eksiltmek.

Osmanlı ülkesindeki halkın çoğunluğunu ve aslî unsurunu meydana getiren Türklere ırklarının güç, değer ve büyüklüğünü bildirerek onların kendilerine güvenlerini takviye etmekle beraber, kendilerini Türklere yabancı sayan ve o sıralarda milliyet prensibine dayanarak Türkler aleyhine ayaklanan veya ayaklanmaya hazırlanan Ulahlara, Bulgarlara, hattâ Sırp ve Rumlara Türklerle aynı ırktan olduklarını telkin etmek;

Celâleddin Paşa’ya göre Türkler, bugün Avrupa’da oturan kavimlerin mensup oldukları ırkdandır.

Mustafa Celâleddin adında bir zat, Fransızca “Eski ve Yeni Türkler -Les Turcs enciens ei modernes-” isimli bir eser yayınlıyor.

Ahmed Vefik Paşa’nın Türkçülüğü daha açıktır; bütün yazılarında, hatta menkıbevî bir şekil alan hayat tarzında Türk milliyetçiliği göze çarpar.

Himmet-ür-ricâl, takla’-ül-cibâl! -Becerikli insanların himmeti, dağları yerinden söker-