Su Masalı (Kürt Coğrafyasında Göl ve Irmak Efsaneleri)

Kadın askerlere seslendi: “Çobana seslendi: Diri kalmanın yolu, bataklıkta sessiz kalmakmış. Bunu yeni öğrendim. Ve yıllarca durduğum bataklıkta niye ölmediğimi, ancak nasıl direndiğim açıklayabilir. Hiçbir yeri yuva edinmeyin. Çünkü kuşlar, yuvalarında tuzaklara yakalanırlar

Sen dudağında bir ıslık gibi, “Çok sevgili yuvamızı yad ellere bıraktık... Dirseğimi dayayacak bir pencerem yok artık,

Ben birçok hayatı bir ömre sığdırmanın bedelini yaşıyordum.

bassın, doğruya ulaşmak yanlışı görmekle başlar ve eğer senin ayakların yere basmıyorsa, başka birilerinin ayaklarıyla yürümeye mahkumsun demektir

Söyleyin bana, karaya kesmiş bir yolda, bir çiçek kan içinde nasıl uğuldar ve yine beni ikna edin, söyleyin ki yalandır büyük sular, dar kayaların arasından akar...

Ancak unutma Leyla annenin, Rahime kız kardeşinin adı ve insan sevdiği kadında annesinin şefkatini ve sevgisini görür ancak her kadın Rahime olamaz, Leyla’yı doğuramaz.

Uğultu uğultuyu getirir ve uçurumda açan çiçek sana şöyle seslenir: “İlk kez ihanete uğrayan bir kavim, ikinci ihanete meyillidir.”

Dünya evcilleşmiş cehennemdir ve yılanın ağzında çene diye taşıdığı hayat; kan içen tanrı, su döken kadın ve kadri bilinmez bir dostluk mudur yırtılıp atılan takvim...

Böyle midir ve günboyu mum ışığında “insan arıyorum” diyen Şems haksız mıdır Tebriz’den gelmekle.

İlerleme gaz lambasının yeri, renkli panoların alması değil; “ilerleme ilk günahın izinin yok olmasıdır” diyor biri.