His ve Fikir

İnsan neyi çok severse o, onun putu olur.”
Bu ölçüyü esas kabul etsek ve bir odaya kapanıp hatta yorganı başımıza çeksek de düşünsek: “Ben neyi çok seviyorum?”
Evet, işe buradan başlamalı. Çünkü ilk adımımız, bize varacağımız menzili gösterir.

Dağ ne kadar yüce olsa, yol onun üstünden geçer amma insanı da birlikte sürükler; başı dumanlı, karlı, canavarlı dağlarda insan, bin bir defa ölümün sınır çizgisinden geri döner.
Yol var ki Peygamberimiz(sav) yürümüş, yol var ki Ebu Cehil gitmiş; seçebilir misin?

Bütün bunlara rağmen:
Dün düşmanı çeviren silahlar, bugün göğsümüzde patlıyor.
Dün bulunan eşyayı sahibine vermek vazifeydi, bugün meziyettir.
Dün fazilet sahiplerinin simalarıyla dolan gazeteler bugün rezillere çarşaflık ediyor.
Dün fakir ninenin evinde şükredilirken, bugün konforlu evlerde küfrediliyor.
Bir yanda annesini kesen çocuk, diğer yanda fabrikasını bombalayan uçak.
Bir yanda putlaşan çelik, diğer yanda çelikleşen ruh.
Bir yanda mücevher gibi örtülü hanım, öte yanda sokağa atılan kadın.

Gerici, geriye dönmek! Bugün bir orta mektep talebesinin gayet iyi bildiği Tales, Pisagor tezlerine itibar etmek gericilik olmuyor da, neden Hz. Muhammed’in(asm) sistemine itibar gericilik olsun?

ÖNSÖZ
80 yaşındayım…
Hastayım, yürüyemiyorum… Elhamdülillah, Allah’tan gelene razıyım.
Hasta yatağımda yatarken 50 yıl öncesine gidiyorum; imanımızın yakıldığı günlere… Dinî çalışmaların yasaklandığı yıllar…
Kitapları, gece pardösünün altında gizlice götürürdük arkadaşlara. İçki, kumar, her türlü ahlaksızlık serbest, üç kişinin bir araya gelip kitap okuması suçtu. Büyük Doğu dergisini Ermeni bir kitapçı kadından alırdım, gizlice. O kadın bir gün dedi ki: “Evladım her şey bozuldu, sizler gayret edin de düzelsin.” O günlerde “Bu millet ne olacak?” dedik