Kodeks 632

Hayat küçük bir nefesten fazlası değildi. Sonsuz karanlığın içerisinde bir anlık yanıp sönen bir ışıktı.

Her şey olunda gitti. Ne güzel bir cümleydi bu. Bu kadar basit bir cümlenin insanı bu kadar mutlu edeceğini düşünmezlerdi. Sanki o kelimelerde gerçekliği değiştirecek sihirli bir güç vardı. Hikâyeye mutlu bir son yazabilirdi o kelimelerin gücü.

Yarım milyon dolar.

Sessizliğini satın almışlardı.

“Tapınakçı kültüründe ejderha erdemi temsil eder.

Yani, tesadüf diye bir şey yoktur. Tesadüfler Tanrı’nın mesajlarını iletmesi için kullandığı araçlardır sadece.

Nelson’a karşı kullandığı soru sorarak düşündürme tekniği şimdi kendi üzerinde uygulanıyordu. Bu tekniğe maruz kalmak, uygulamak kadar eğlenceli değilmiş, diye düşündü.

Tanrı evreni sayılarla yarattı. Her sayı, içinde bir gizem ve aydınlanma barındırır. Evrendeki her şey bir sebep sonuç zincirinin halkalarıdır. Bu zincir de sonsuza kadar uzanabilir.

Yabancının gözleri yerlilerden daha uzağı görür. Yani yabancılar bazen orada yaşayan insanlardan daha çok yer gezer.”

Tek sayıların sonuncusu, sonun ve başlangıcın habercisi, zinciri kapayan sayı, dokuz.

Dokuz sembolik bir sayıdır. Çoğu Avrupa dilinde yeni’ kelimesiyle benzerlik gösterir.