Başarısız Hipotez Tanrı

şimdilik okurdan eline bir Kutsal Kitap veya Kuran alıp gelişigüzel bir bölüm açıp okumasını öneriyorum. Tanrı’nın, bildiğiniz iyilik kavramıyla örtüşmeyen bir eylemi veya cümlesiyle karşılaşmanız uzun sürmeyecektir

e pek evcimendi. Ancak sinsice sokulan Buzul Çağı, belki Sumatra’daki Toba adlı süper-yanardağın patlamas

Homo Sapiens, hâlâ Afrika’da yaşıyordu ve pek evcimendi. Ancak sinsice sokulan Buzul Çağı, belki Sumatra’daki T

yerleşik bilgiyle çatışıyorlarsa, verilerle tam anlamıyla desteklenmesi gerekir. Hangi araştırmacı biliminsanına sorarsanız sorun size, yeni bilgi keşfetmenin, şeytanın avukatlığına soyunmaya hazır meslektaşları ikna etmenin ve ardından sonuçların hakemli dergilerde yayınlanmasının ne kadar zor bir süreç olduğunu söyleyecektir

Tarih bize şunu gösteriyor: Bilim fazlasıyla müşkülpesenttir ve her yeni fikri körlemesine kabul etmez. Yeni iddiaların, özellikle de bunlar

Bu ölçüte göre, Tanrı’nın varlığı deneysel olarak çürütülemez görünmektedir, çünkü bu tüm evrene (artı ötesinde ne varsa ona) uygulanan bir varlıksal önermede bulunmayı gerektirecektir

Popper, (çürütülebilirlikle eşanlamlı kullandığı) yanlışlanabilirliği deneysel içerikli önermelerle sınırlamıştır. Bu durumda ona göre “felsefi teoriler veya metafizik teoriler, tanım gereği çürütülemez olacaklardır.”19 Ayrıca bazı deneysel önermelerin de çürütülemez olduğuna dikkat çekmiştir. Bu tür önermelere “sıkı ya da salt varlıksal önermeler” demiştir. Öte yandan “sınırlandırılmış” varlıksal önermeler çürütülebilir önermelerdir. Popper şu örneği verir

Gerekli bir sınamayı geçememek bir modeli yanlışlamaya yeterken, sınamadan geçmesi modelin doğrulanması için yeterli değildir. Bunun nedeni, günün birinde sınananla aynı deneysel sonuçları verecek başka ve rakip modellerin bulunup bulunamayacağını a priori bilemememizdir

Ancak sonraları bilim filozofları yanlışlamayı bu amaç için yetersiz bulmuşlardır.17 Örneğin astroloji yanlışlanabilir (ve yanlışlanmış) olmasına rağmen bir bilim olarak kabul edilmez. Yine de yanlışlama mümkün olduğunda hâlâ kullanılan güçlü bir araçtır

Yanlışlama, 1930’larda filozoflar Karl Popper15 ve Rudolf Carnap16 tarafından bilimsel modelleri bilimsel olmayan sanılardan ayırmak amacıyla önerilmiş bir sınır çekme ölçütüdür.