İvan İlyiç’in Ölümü

Birisi üzerine eğilerek, “Bitti,” dedi.

İvan İlyiç bunu duydu, içinden tekrarladı. Kendi kendine, “Ölüm bitti,” dedi. “O yok artık.”

Derin bir soluk aldı. Bu soluk alış yarıda kaldı. İvan İlyiç boylu boyunca uzandı ve öldü.

İvan İlyiç bunları özvarlığına karşı savunmak istedi. Ama savunmasının ne kadar güçsüz olduğunu o anda anladı. Artık savunacağı hiçbir şey yoktu. Kendi kendine, “Mademki öyle, hayattan elimde ne varsa hepsini mahvettiğimi bilerek ayrılıyorum,” dedi.

Sonraları bu nokta karardıkça kararıyordu; hem de gittikçe artan bir hızla... İvan İlyiç, “Ölüme olan mesafenin karesiyle ters oranlı bir hız,” diye düşündü, içine artan bir hızla aşağı düşen taşın şekli saplandı.

Bunlar, Fransızların “Gençleri hoş görmeli!” sözlerine uygun hareketlerdi. Her şey temiz ellerle, temiz gömlekler içinde, Fransızca kelimeler kullanılarak ve özellikle en yüksek çevrede, o yüzden de en yüksek mevkilerdeki kimselerce de beğenilerek yapılıyordu.

Praskovya Fedorovna Golovina

İvan İlyiç Golovin

İvan Yegoroviç Şebek