Nahiye Müdürü büyük bir kâğıt tomarı çıkardı.
…
— Dinle, dedi, bak bu kâğıtlarda ne yazıyor: Mısır tarlalarının ve mısır mahsulünün en büyük düşmanı domuzmuş! Mısır da memleketin en büyük gelir kaynağıymış!.. Köylünün fazla mısır mahsulü alması için… Anlıyor musun? Yani sizin iyiliğiniz için, domuzların öldürülmesi gerekliymiş!.. Siz, Türkçe bilmez misiniz? Domuzlar öldürülecek!..
— Anladım Bey, dedim, elbette domuzun öldürülmesi gerek. Sen domuzu göster, biz de öldürelim. Ama biz mısır ekmeyiz… Babalarımızın babaları da ekmezlerdi. Babalarımızın babalarının babaları da ekmezlermiş!..
— Ekin efendim, dedi, tembel tembel oturacağınıza mısır ekin! Mısırlara domuz gelsin, siz de domuzları vurun. Devletin emri de yerine gelsin!.
— Başüstüne, ekmesine biz ekeriz, ama Bey, bitmez ki… Bizim topraklarda mısır bitmez. Malum a, altı ay, bazı da sekiz ay kış olur, kar kalkmaz!
— Herşeye bir bahane buluyorsunuz! diye, bağırdı. Amerikan köylüsü kutuplarda buzun üstünde karanfil yetiştiriyor. Bir öğrenmişsiniz, olmaz…
