İzzet Yasar, 1982 yılında yayımlanan Ölü Kitap’tan sonra 15 yıl şiiri “bıraktı”, sustu. Şiir “sanat”ına karşı inançsızlığı da içeren bu sessizliğin açımlamasını Ölü Kitap’taki şiirlerinde yaptı. Kitabın başındaki Rimbaud parodisi önemli: par délicatesse / j’ai perdu ma poésie (koptu şiirim / inceldiği yerden). 20 yıl sonra “Ölü Kitap’la birlikte ‘iktidarın dili’ denen şeye savaş açmayı denedim” diyecektir. Ölü Kitap, ilk yayımından 30 yıl sonra tekil ikinci baskısıyla hâlâ güncelliğini koruyor.
