Üstü Kalsın

Yaşamak şiir okuyarak mümkündür, onu okurken böyle diyeceksiniz.

İstasyonda tiren oluyor biraz

Ben bazan istasyonu bulamayan bir adamım

Sokağımsan
Ben anahtarı çevirdiğim zaman
Kapanan evin kapısı değil,
Senin kapın olsun açılan.

Adresimsen,
Mektuplarım doğru dürüst gelsin;
İki kişi telefonla konuşurken
Olmayalım hemen üç kişi.

Kentimsen,
Başka kentler de girsin araya;
Daha bir sevinçle katılayım,
Şenliğimsen.

Her şeyi yaz, tarihimsen,
Ama her bir şeyi;
Dilimsen,
Sen de koru biraz dilliğini.

İnan Selimiye’nin minareleri gibisin

Her seferinde başka yoldan çıkılır nirvanaya

Tuhaf şey bir günde değişiyor kişi

Senden öncesi öyle uzak ki anılar bile yok sanki

Geldin masaya oturdun ve hayatımı böldün bir milât gibi

Ölüyorum tanrım

Bu da oldu işte.

Her ölüm erken ölümdür

Biliyorum tanrım.

Ama, ayrıca, aldığın şu hayat

Fena değildir..

Üstü kalsın.

Güzelsin sevgilim,

Ama çok yakından

Özgürlüğün geldiği gün

O gün ölmek yasak

Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem

Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı

Biliyorsun ben hangi şehirdeysem

Yalnızlığın başkenti orası