Das Kapital

"Filozoflar dünyayı, yalnızca, çeşitli şekillerde yorumlamışlardır; oysa sorun onu değiştirmektir."

Kaldı ki, basit neden-sonuç ilişkilerine dayanan bir determinizm en başta siyasal mücadeleleri önemsizleştir, bir tür kaderciliğe varır.

Devrim, kapitalizmin çelişkilerinin, siyasal krizleri çözümsüz bırakarak devrimci krizlere zemin sağlayan özgün birikimiyle bağlantılıdır.

Örümcek, işini dokumacıya benzer şekilde gördüğü gibi, arı da peteğini yapmada pek çok mimarı utandırır. Ne var ki, en kötü mimarı en iyi arıdan ayıran şey, mimarın, yapısını gerçekte kurmadan önce, onu hayalinde kurabilmesidir.

kötü mimarı en iyi arıdan ayıran şey, mimarın, yapısını gerçekte kurmadan önce, onu hayalinde kurabilmesidir. —Kapital, 1. Cilt, Üçüncü kısım, 7. bölüm, 1. Kesim

Örümcek, işini dokumacıya benzer şekilde gördüğü gibi, arı da peteğini yapmada pek çok mimarı utandırır. Ne var ki, en kötü mimarı en iyi arıdan ayıran şey, mimarın, yapısını

Dinsel üzüntü, bir ölçüde gerçek üzüntünün dışavurumu ve bir başka ölçüde de gerçek üzüntüye karşı protesto oluyor. Din ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, manevi olanın dışlandığı toplumsal koşulların maneviyatını oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor.

“Şimdiye kadarki bütün toplumların tarihi, sınıf savaşımları tarihidir.”

Marx’ın deyimiyle “devrimin kuryesi” oldu. Bilgi birikimini artırmak için devamlı okuyor, kocası için özetler çıkarıyor, yazılarını kopya ediyor, kocasının kitapları için matbaalarla pazarlıklar ediyordu. Üstüne üstlük doğan yedi çocuğunun dördü daha küçükken öldü. Hamileliklerini bile kendi kişisel kabahati olarak görüyor, kocasının çalışmalarını engellediği düşüncesi ile rahatsız oluyordu. Siyasi sığınmacılık ve büyük maddi sıkıntılarla geçen yıllarda ölmeyi isteyecek kadar çöküntü içerisindeydi.