Aile İçi Şiddet Şiddet Ortamında Çocuklar

Şiddet uygulayan, ne zaman bir sorunla
karşılaşsa, başarısızlığa uğrasa
ve rahatsız olsa hemen şiddet
uygulanması gerektiğini öğrenmiştir

e) Yaratıcı’dan Kurtulmak İçin Sığınacak Yer Aramak

Sevgisiz “otorite”nin oluşturduğu sıkıntıyı gidermek için başvurulan bir yol da “sığınacak” başka bir otorite bulma gayretidir.
Kişinin kafasında güçlü ama korkunç bir tanrı fikri oluşmuşsa, o zaman bunun karşısında başka kurtarıcılar aranır.
Tanrının elinden kurtulmada “yardımcı” olacak biri! Bu “yardımcı” bazen bir put, bazen bir sahte şeyh, hatta peygamber olabilir. Putuna, liderine, şeyhine ya da peygamberine “kurtarıcı” olarak bağlanan ve sarılan kişi, böylece kafasında kendini sürekli rahatsız eden “korkunç Tanrı”nın hıncından ve gazabından, onlar tarafından kurtarılacağına inanarak rahatlar

d) Tanrı’yı Yok Saymak

Geliştirilebilecek bir başka davranış ise korkutucu tanrı figürünün meydana getirdiği sıkıntı ve nahoş duygular karşısında negasyon (inkâr) mekanizmasıdır.
Tanrı’yı yok farz ederek, cezalandırılma korkusunun meydana getireceği huzursuzluktan kurtulma yolunu seçmek yani “ateist” olmaktır.
“Allah” adı ile çocuğunu korkutup, kendi sözünü dinletmeye çalışan anneler, bir ihtimal de olsa çocuklarının “Tanrı tanımaz” yani “ateist” olmasının altına imza atmış olurlar.

c) Otorite Karşısında Yaltakçı Tavırlar

Korku üzerine gelişen kişiliklerde görülen bir diğer davranış tarzı da, otoriteyi temsil eden makamlara karşısında “yaltakçı” tavırlardır.
Bu, güçlünün hışmından korunmak için olduğu gibi, onun gölgesine sığınıp istifade etme anlamına da gelir

) Psikopatik Kişilik Geliştirmek

Yetenekleri uygun olan bazılarında ise, bu şuur altı birikimle tüm otoritelere karşı öfke ve kızgınlık duyulur.
Böyle bir genç, anne-babasından öğretmenine, amirinden Tanrı’sına kadar, otoriteyi temsil ve ifade eden her makama karşı dik kafalı, isyankâr bir tutum sergilemeye meyillidir. Bunlardan bir kısmı okul çetelerine katılırken, bazıları da toplumsal otoritelere karşı antisosyal (toplumla çatışan) gruplara katılarak isyancı duygularını tatmin yolunu seçerler.
Bu tavrın en üst ifadesi de terörist örgütlere katılarak topluma ve yasal düzenlere karşı savaşmaktır.
Çocuklarını korku ile terbiye etmeye çalışırken anneler, belki de, şiddete meyilli olabilecek birini yani bir teröristi yetiştirmekte olduğunu düşünmeleri gerekir

a) Pasif ve Bağımlı Kişiliğin Oluşması

Otoritenin korku ile benimsetildiği çocuklarda görülebilecek kişilik bozukluklarından biri “pasif bağımlı” kişiliktir.
Ürkütücü telkinlerle doldurulmuş bu kişilerden bir kısmı, hemen hemen bütün otoriteler karşısında çekingen, pasif ve ürkek bir tavır sergilerler.
Toplumda, genel bir tavır halinde gözlenen “kuvvet karşısında” ürkekliğin ve “sorgulamadan itaat etme” kültürünün temelini teşkil eden sebeplerden biri ve belki başta geleni bu psikolojik özellik olsa gerektir.

Arkadaşımla birlikte gittik.
Bize; ‘Hıristiyan mısınız?’ diye sordu.
Çok iyi Türkçe biliyor. ‘Hayır!’ dedim. ‘Biz Müslüman’ız! Kolye için soruyorsan, hoşumuza gitti; taktık!’ dedim.
Devam etti: ‘Siz Tanrı’dan korkarsınız değil mi?’
‘Elbette! Korkarız tabii!’
‘Biz korkmayız, Tanrı korkulacak biri değildir! Tanrı bizi sever, biz de O’nu. Sizin dininiz, Tanrı’ya, ‘korkulacak biri’ gibi bakıyor. Bizim inancımız ‘sevgi’ üzerinedir. Tanrı’nın sevgisine ihtiyacımız var! O bizi seviyor ve koruyor

Bu toplum, maalesef şiddeti çocuklarına öğretiyor. Aile içinden başlamak üzere ve aile bireyleri arasında bir eğitim ve iletişim yöntemi olarak; “azarlama”, “bağırıp çağırma”, “aşağılama”, “hakaret” gibi “psikolojik şiddet” ve çoğu zaman daha da ileri giderek “fiziksel şiddet” o kadar yaygın kullanılıyor ki! Genç insan, pek çok örnekleri ile âdeta şiddet altında ve şiddetle yoğruluyor. Doğuştan değil; ama sonradan şiddete hazırlanıyor. Yani kimse anasından doğduğunda, “cani” olarak dünyaya gözlerini açmıyor